Reme, 10 lipca 1938
Śluby zakonne
Ślub jest to obietnica świadoma i dobrowolna uczyniona Panu Bogu z dobra możliwego i lepszego. Przez ślub ubóstwa wyrzekamy się bogactw i marności tego świata, przez ślub czystości wyrzekamy się przede wszystkim aktów przeciwnych cnocie czystości, które z natury są już grzechem, ale zobowiązujemy się do celibatu i wyrzekamy się wszelkich rozkoszy i wygód, przez ten ślub więc poświęcamy swe ciało na wyłączną służbę Bożą. Przez ślub posłuszeństwa oddajemy swą wolę Bogu i dla Niego dopełniamy całkowitej ofiary z siebie.
Wyobrażam sobie w myśli dzień mej pierwszej profesji i szczęście jakie stąd mnie spotyka, ale i ważność tego zobowiązania się wobec Boga na całe życie. Oto Jezus jak kiedyś rzekł do młodzieńca, który w świecie zachowywał wszystkie Boże przykazania, lecz chciał być bardziej doskonałym rzekł: „Jeśli chcesz być doskonałym, sprzedaj wszystko, co masz, rozdaj ubogim i pójdź za Mną”. Tymi słowami i Jezus woła mnie dzisiaj do naśladowania Go, przez ubóstwo, czystość i posłuszeństwo! Przedstawiam również sobie stan zakonnika w godzinie śmierci, jak wielkie musi być szczęście jego jeśli wiernie dochował swych ślubów, jeśli zaś nie, to przeciwnie, jakież wyrzuty dręczą jego duszę.