Reme, 14 czerwca 1938
„Serce Jezusa, zbawienie ufających w Tobie, zmiłuj się nad nami!”
1 Serce Jezusa przyszło na świat, aby nas zbawić, dlatego w Nim należy nam pokładać wszelką ufność.
2 Proszę Serce Jezusa, aby natchnęło me serce ufnością mocną i silną, której podstawą są zasługi męki i śmierci Jezusa.
3 Największym niebezpieczeństwem dla duszy jest zwątpienie i rozpacz, to też Kościół św. przed nim najbardziej swe dzieci przestrzega, wskazując im na Serce Jezusa, które przyszło na świat, aby zbawić grzeszników, które ich szuka na wzór niewiasty szukającej drachmy zgubionej, pasterza szukającego zbłąkanej owieczki, choć jeszcze ma ich 99. Wskazuje to Serce, które przyszło leczyć rany dusz i samo nazywa się lekarzem. Nawet największy grzesznik ma prawo do ufności, jeśli się tylko nawróci. Wzbudzam więc akt żalu, że nie zawsze ma ufność była silna, postanawiam zawsze pokładać ufność w Sercu Jezusa. Szczególnie jeśli bym miał nieszczęście upaść, ucieknę się z ufnością do Serca Jezusa.