Reme, 23 sierpnia 1938
Myśl o wieczności
1 Szczęśliwy ten, który myśli o wieczności, wciąż pamięta o tym że niebo, albo piekło wkrótce będzie mieszkaniem jego duszy. Myśl o wieczności była zachętą tylu męczennikom, którzy ponieśli śmierć za Jezusa, ona tylu młodzieńców sprowadziła do klasztorów, że porzucili bogactwa tego świata. Dlatego i nas ma ona odrywać od stworzeń, rzeczy światowych, ma nas uczyć ciągłego znoszenia wszelkich cierpień z miłości ku Bogu. Kto więc myśli o wieczności, a nie nawraca się, ten stracił albo rozum, albo wiarę.
2 Rozmyślanie odprawiłem niezbyt dobrze, z powodu zbyt małego udziału w nim woli, a więc ten sam powód, co już był wcześniej. Wniosek: Należy często myśleć o wieczności, bo myśl ta prowadzi do nawrócenia się. Prosiłem Boga, aby umysł mój natchnął do częstego rozważania o wieczności.
Postanowienie: Przedłużyć aż do południa te rozważanie i w tym usposobieniu odprawić swe ćwiczenia, ze względu na wieczność. Na początku rozmyślania czułem pociechę, że mogę rozmyślać.